Sprzątanie, sprzątanie i po sprzątaniu

Dziś zgodnie z planem ruszyliśmy sprzątać Jeziorko. Pogoda dopisała (mniej więcej). Ludzie również, w sumie udział wzięło kilkadziesiąt osób, w tym sporo dzieci z Sadyby (i nie tylko). Wydaliśmy wszystkie worki (około 100 sztuk po 120 litrów każdy).
Była to pierwsza w ten sposób organizowana na większą skalę akcja i chociażby z racji jej pionierskiego charakteru sporo było niedociągnięć. Wyciągniemy z tego wnioski i następnym razem będziemy jeszcze lepiej zorganizowani. Postaramy się zainteresować jakiegoś sponsora (sponsorów) oraz w symboliczny chociaż sposób uhonorować drobnymi upominkami/gadżetami sprzątających. Może uda się wciągnąć akcję sprzątania Jeziorka do kalendarza wydarzeń Dzielnicy Mokotów i zrobić z niej imprezę "oficjalną". Sporo rzeczy wymaga dopracowania, o czym poniżej.

Przede wszystkim przerażająca okazuje się ilość śmieci. Worki zapełniały się w ekspresowym tempie, a dookoła wciąż pozostawało pełno śmieci. Są to niestety efekty wieloletnich zaniedbań tego terenu i kumulowania się porzucanych tu odpadów. Śmieci były różnego rodzaju; większość z nich stanowiły wszelkiego rodzaju butelki, puszki i kartoniki po różnych napojach, nie brakowało jednak bardziej egzotycznych znalezisk (opona od ciężarówki, kilkadziesiąt wystrzelonych b. drogich petard, kilka worków pianki montażowej do okien, kilkanaście używanych "pampersów").

Udało się zlokalizować kilka większych dzikich wysypisk śmieci. Rodzaj składowanych na nich odpadów prowadzi do bardzo smutnego wniosku, że niestety mentalność naszego społeczeństwa jest jaka jest i niektórym żal tych paru złotych za wywóz śmieci - wolą zapakować do samochodu i porzucić nad Jeziorkiem. Smutne, że dotyczy to głównie właścicieli domków jednorodzinnych, a więc grupy ludzi których chyba stać na wykupienie usługi w firmie odbierającej śmieci. Dziś zresztą mieliśmy okazję doświadczyć tego zjawiska - pan w srebrnym Mondeo zaczął nagle bardzo szybko uciekać dziurawą ul. Wolicką, jednak nie zapobiegło to zrobieniu mu zdjęcia. Zresztą samochód był bardzo charakterystycznie oklejony i łatwo go będzie namierzyć. Takie zachowanie potwierdza jednak wniosek, że zaśmiecanie terenu przy Jeziorku ma charakter niemal zorganizowany i dla niektórych jest stałym sposobem pozbywania się własnych śmieci.
Za mało było wyznaczonych miejsc w których można było zostawić pełne worki. Następnym razem trzeba będzie zadbać o to, żeby takie miejsca były co 200-300 metrów. Pełen szklanych butelek  120 litrowy worek jest naprawdę ciężki.

Akcję oceniamy jako udaną, ale oczywiście następna wyjdzie nam lepiej. W przyszłości poprawimy również koordynację działań i lepiej oznakujemy miejsca zbiórki worków. Samych worków postaramy się mieć znacznie więcej i lepszych (z taśmami do wiązania).

Wszystkim, którzy znaleźli dziś czas serdecznie dziękujemy i do następnego razu. Państwa praca na pewno nie poszła na marne. W otoczeniu rezerwatu jest o te 100 worków (plus worki które przynieśli mieszkańcy) śmieci mniej. To naprawdę się liczy.

Ze względu na to, że byliśmy rozproszeni na kilka grup prośba do osób, które robiły zdjęcia o przysłanie ich na adres kontaktowy bloga.

Na koniec jeszcze jedno zdjęcie. Dedykuję je pod rozwagę tym, którzy na sesji Rady Miasta Warszawy twierdzili, że to "tylko jedno jeziorko nad którym siedzą narkomani i pijacy, że "ochrona jest bezcelowa bo i tak wysycha", że "to już jest rezerwat tylko z nazwy i należy go zlikwidować". Przypatrzcie się Państwo dokładnie. Może przynajmniej niektórzy z Was zmienią zdanie.

TVN Warszawa zgodnie z obietnicą umieściła krótki reportaż. Mowa w nim o tym, że takie akcje są powtarzane kilka razy do roku. To kolejny powód, żeby Wielkie Sprzątanie organizować częściej.

Opisy zdjęć:
1. Północny brzeg Jeziorka Czerniakowskiego. Na pierwszym planie tablica (jakich ustawiono tu kilka) o tym, że znajdujemy się na terenie rezerwatu wraz z jego opisem i co wolno a czego nie wolno robić. Niestety nie na wiele to póki co pomaga.

2. Dzieci z Bernardyńskiej (Staś i Ernest ze Szkoły Podstawowej 115 ul. Okrężna 80, Sadyba, Warszawa) wyciągają znalezioną w krzakach przy ul. Wolickiej oponę. Toczyli ją około 100m do miejsca w którym można było zostawić worki. Patrząc na takich jak oni można się pokusić o stwierdzenie "Jest nadzieja"

3. Miejsce zbiórki worków na północnym krańcu Jeziorka, przy stawach. Te worki to efekt pracy tylko czwórki dorosłych i dwójki chłopców. Wzdłuż całego brzegu śmieci zbierało kilkadziesiąt osób.

4. Widok Jeziorka Czerniakowskiego od strony ul. Wolickiej. Na pierwszym planie grobla ze ścieżką rowerową i deptakiem. Nic dodać, nic ująć.