Minął rok

Dziś mija równo rok, odkąd powstał blog "Obronić Osiedle Bernardyńska". Początki były trudne, była nas zaledwie garstka. Później bywało jeszcze trudniej, gdy okazało się, że sprawy poruszane przez blog są dla niektórych bardzo "niewygodne" i pojawiły się naciski, żeby uciąć wszelką dyskusję na ich temat. Jednak dzięki (m.inn.) temu blogowi udało się zintegrować lokalną społeczność, nawiązać współpracę mieszkańców z samorządowcami a przede wszystkim przerwać (przynajmniej częściowo) proceder decydowania o naszych sprawach bez nas. Jeziorko Czerniakowskie przestało być "jakimś tam jeziorem", nic nie mówiącym większości "rezerwatem na Czerniakowie". Zaczęto zauważać, że jest wartościowym miejscem którego konieczność ochrony na dobre zagościła w świadomości ludzi (przynajmniej niektórych).

Nie wszystko co zamierzaliśmy udało się osiągnąć, ale bez naszych wspólnych działań sytuacja osiedla i jego otoczenia prawdopodobnie wyglądałaby znacznie gorzej niż jest teraz. Zmusiliśmy urzędników, żeby nas zauważyli. Na sesjach Rady Dzielnicy, na sesji Rady Warszawy, w mediach. Wyciągnęliśmy na wierzch, wprost przed kamery i pod pióra dziennikarzy sprawy, które w innym przypadku pewnie przeszłyby bez echa. Udało się zainteresować problemami Jeziorka Czerniakowskiego dzielnicę, miasto, Polskę. Świadczy o tym chociażby długa lista pozycji w dziale Prasówka tego bloga.

Mimo usilnych starań ciągle nie udało się doprowadzić do uchwalenia lokalnego PZP dla Czerniakowa Południowego w formie uwzględniającej ochronę przyrody i obecnych mieszkańców. Plan ochrony Jeziorka ciągle jest w fazie roboczej. W wyniku kwietniowej tragedii pod Smoleńskiem straciliśmy naszego księdza proboszcza, orędownika ochrony Jeziorka Czerniakowskiego i wspaniałego społecznika.
Zetknęliśmy się również z lekceważeniem, wmawiano nam różne rzeczy, kazano w nieskończoność czekać i nie odpowiadano na pisma. Jednak dzięki uporowi udało się osiągnąć pewne sukcesy nawet w obliczu wszechobecnej biurokracji i niejasnych przepisów. Miniony rok był niezły, pozostaje mieć nadzieję że nadchodzący będzie lepszy. Ciągle musimy patrzeć na ręce ludziom, którzy chcą zmian na naszym osiedlu i jego okolicy. Zmian, jak wielokrotnie udowodniono, niekoniecznie na lepsze, a w większości na gorsze. Zmian dokonywanych teoretycznie w majestacie prawa, jednak jak się okazało - również nie zawsze. Kto ma tego pilnować, jeśli nie my, mieszkańcy, sympatycy, zwykli ludzie?

Chcę serdecznie podziękować wszystkim, którzy poświęcają swój czas na działalność społeczną w obronie osiedla i Jeziorka. Ludziom, którzy nie przestraszyli się zastraszania, przesłuchań pod fałszywymi zarzutami, głuchych telefonów. Ludziom, którzy nie dali sobie wmówić, że nic się nie da zrobić, że "tak musi być" bo ktoś inny postanowił za nich. Ludziom, którzy Osiedle Bernardyńska traktują jako swoją małą ojczyznę i nie wahają się bronić miejsca w którym mieszkają. Razem damy radę, razem jesteśmy silni. Razem coś znaczymy. Dziękuję.